NÖBETTE
Onlar da insandı
Onların da bir anası
Bir babası vardı
Damarlarında kan
Kalpleri umut pompalardı
İşte bu umut
Kapitalizmin kollarında
Şehvetlere bulandı
İhtiraslarla harlandı
Bakışları ufuklara
Gözleri hedefe vardı
Kimi altına kimi kömüre çaldı
Sarardı karardı
Muhammed Yaşar
24.01.2020
Keşke
Keşke diyorum. Şiirin birinci kıtasında kalsaydım bir ömür.
Hiç öğrenmesdydim birçok şeyi.
Cürretim sınırlı,umutlarım sınırsız olurdu belki.